SECHNA I JEJ MIESZKAŃCY

W LEGENDACH I PODANIACH

UCZNIÓW KLASY V
ROK SZKOLNY 2008/2009

POWSTANIE SECHNEJ

Dawno, dawno temu żył sobie pewien chłop, który miał na imię Sech, a jego żona Na.

   Każdego dnia o świcie wstawali i szli do ciężkiej pracy. Gdy pewnego dnia szli, spotkali żebraka, który leżał pod drzewem i wołał o pomoc. Sech i Na podeszli do niego i zapytali:

-Kim jesteś?

- Jestem żebrakiem- odpowiedział żebrak- i nie mam nic do jedzenia ani do picia.

- Chodź z nami- uprzejmie zaprosili nieznajomego.

Gdy zaszli do domu, nakarmili go i dali mu pić. Żebrak podziękował i powiedział, że sie odwdzięczy. Sech i Na znów zaczęli pracować. W pewnej chwili zobaczyli jadącego na koniu władcę Kajetana VI. Bardzo sie zdziwili

 i zapytali:

- Kogo szukasz Panie?

- Szukam Sech i Na.

- To my!

- W zamian za zaproszenie mnie do domu i uratowanie mi życia, nadaję tę ziemię wam i waszemu potomstwu- odrzekł władca.

   Sech i Na nazwali tę ziemię swoimi imionami, czyli Sechna. Po paru latach podzielili ziemie pomiędzy swoje potomstwo. W taki to oto sposób powstała nazwa wsi ,w której mieszkamy.

    Andrzej Król

Mateusz Pajor

SECHNA I SUSZONE ŚLIWY

     Dawno, dawno temu, naszą miejscowość pokrywała puszcza, w której to rosło bardzo dużo drzew śliwkowych. Wtedy to w to miejsce przybyli trzej chłopcy: Se, Ch, Na. To miejsce tak im się spodobało, że postanowili tutaj zostać.

   Pewnego dnia rozpalili ognisko, wzięli parę śliw, wbili na patyk i trzymali nad ogniem. Śliwy nagle zaczęły sie suszyć. Kiedy całkowicie sie ususzyły, chłopcy zjedli je, ponieważ byli bardzo głodni. Na drugi dzień przyszedł do nich niedźwiedź i zapytał:

- Dlaczego jedliście moje śliwy?

- Byliśmy bardzo głodni- odpowiedzieli chłopcy.

- A jakim sposobem wam to się udało?

- Ususzyliśmy je na ogniu.

- Przygotujcie i dla mnie takie owoce- poprosił niedźwiedź

- Jak was zwą:

- Se, Ch, Na- odpowiedzieli chłopcy.

- Ja mam na imię Borys- przedstawił sie niedźwiedź.

Potem jeden z braci powiedział:

- Zbudujemy szopę, którą nazwiemy suszarnią. Bracia zbudowali suszarnię,

 a potem poszli zbierać śliwy. Tydzień cały suszyli owoce, a potem zanieśli je niedźwiedziowi. Bardzo mu smakowały. Po paru latach bracia postanowili wybudować osadę. Kiedy była już gotowa niedźwiedź nazwał ja Sechna.

   I w taki oto sposób powstała Sechna, która słynie do dziś z suszonych śliw.

             Paweł Pajor

Dawid Zabrzeński

                                                                                                                                          Łukasz Olchawa







MAŁA CZĘSTOCHOWA

      Dawno, dawno temu żyli sobie żona Kinga i mąż King.

  Mieli ubogą chatę i „mieszkała” z nimi tzw. bieda.

      Na uboczu drogi była kapliczka z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej. Kiedy ubogi chłop przechodził koło kapliczki, prosił Matkę Bożą o pomoc. Nagle Matka Boża się odezwała:

-Jeśli chcesz mojej pomocy, przyjdę do ciebie wieczorem.

- Dobrze. Dziękuję Ci- odpowiedział chłop.

Gdy przyszedł do domu, jego żona przygotowała rosół i chleb razowy. Wieczorem do domu zapukała biedna dziewczynka. Małżeństwo myślało, że to Matka Boża. Dziewczynka prosiła o kromkę chleba. Kinga ja poczęstowała. Matka Boża tego wieczora już nie przyszła. King i Kinga myśleli, że sie obraziła. Następnego dnia mąż poszedł do kapliczki i powiedział:

- Przepraszam, że ugościłem tę żebraczkę, a dla Ciebie nic nie pozostawiłem.

- To ja przyszłam w postaci żebraczki- odpowiedziała Matka Boża-.

Idź i zajrzyj do swojego spichlerza.

- Ale w nim nic nie ma!

- Zobacz i uwierz!

Ubogi chłop poszedł. Gdy zajrzał do spichlerza nie mógł uwierzyć własnym oczom. Spichlerz był pełen złota.

     Na pamiątkę tego wydarzenia King i Kinga postanowili zbudować kaplicę. Kierownikiem budowy został Julian Pajor. Ołtarz został poświęcony Matce Boskiej Częstochowskiej i urządzony tak, jak

 w Częstochowej. Później Kaplica został nazwana „ Małą Częstochową”

                                                                        Halina Zabrzeńska
                                                                            Katarzyna Grzegorzek

SECHNA- „ZAGŁĘBIE ŚLIWKOWE”

    Dawno, dawno temu w pewnej dolinie żył sobie ubogi kowal wraz ze swoją  żoną i dziećmi. Miał na imię Sech, a jego żona Lana. Sech był bardzo pracowity i pomagał innym.

     Pewnego dnia Sech siedział nad rzeka Łososinką i łowił ryby. Po pewnym czasie usłyszał odgłos pędzących koni. Był to władca Małopolan wraz ze swoją świtą, który to zgubił drogę do Sącza. Sech pomógł odnaleźć drogę władcy Małopolan. W zamian za to otrzymał ziemie na własność i parę magicznych sadzonek śliw. Sech uradowany wrócił do domu i zjadł obiad. Potem prędko pobiegł z żoną i wsadził sadzonki. Gdy zasadzili, poszli do domu. Sech wpadł na pomysł, aby sprzedać kawałek ziemi i zakupić od władcy więcej takich drzewek. Parę miesięcy później śliwki zaowocowały. Sech zerwał owoce z jednego drzewa i dał Lanie, aby ugotowała pierogi. Potrawa była przesmaczna, jakby magiczna. Sech wpadł na pomysł, aby wraz z sąsiadami wybudować suszarnie. Gdy ją wybudowali, zebrali wszystkie śliwki i starannie ususzyli. Suszone owoce były bardzo smakowite i wszyscy je kupowali. Stąd wzięła się nazwa „ Suski Sechlańskie”. Umiejętność suszenia śliw przechodziła z pokolenia na pokolenie. Potem ziemię, na której to wszystko sie zaczęło nazwali Sechlana, a później zmieniono nazwę na Sechna

     Sadów było coraz więcej, śliwki dobrze owocowały. Ze względu na ogromna ilość sadów i owoców do istniejącej już nazwy dodano drugi człon- „ Zagłębie śliwkowe”

Maciej Waligóra

Jakub Pajor